ότι το μέλλον μας διαχειρίζεται από άτομα τα οποία είναι πνευματικά ανισόρροπα; Από άτομα αλλοπρόσαλλα που το πρωί προχωρούν σε συναινετικό κλίμα σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους ή έστω σε σύγκλιση απόψεων και θέσεων και το σούρουπο ομιλούν για ρήξη.
Πάντως ασχέτως ιδεολογικών ή θεωρητικών διαφορών η κυρίαρχη εντύπωση που πλανάται στην ατμόσφαιρα είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διακρίνεται μόνο για το τυχάρπαστο και παρορμητικό των θέσεων και πρακτικών της, αλλά στερείται και σοβαρότητας.
Η πολιτική της όχι μόνο πάνω στην οικονομία, αλλά και γενικότερα αντικατοπτρίζεται σε μια ερμαφρόδιτη κατάσταση.
Πώς άλλως θα μπορούσαν να σχολιασθούν οι δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών για θέματα Διεθνών Οικονομικών σχέσεων κυρίου Ευκλείδη Τσακαλώτου, όσον αφορά τους «χρησμούς» περί ρήξης που εξέφρασε ο κύριος Γιάνης Βαρουφάκης προ δυο ημερών από την Κρήτη.
Επισήμανε λοιπόν ότι ο Λαός έχει συνειδητοποιήσει, ότι αν δεν πας σε μια ρήξη, αν δεν το έχεις ούτε σαν ενδεχόμενο, θα σου περάσουν τα ίδια μέτρα.
Μα εδώ απ ότι διαπιστώνουμε, τουλάχιστον μέχρις στιγμής και με το ενδεχόμενο της ρήξης , πάλι περνούν τα ίδια μέτρα. Έλεγχοι από κλιμάκια των δανειστών, πιέσεις για αποκρατικοποιήσεις, κηδεμονία του τραπεζικού συστήματος από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Δυο μήνες κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη εκτός από έναν άκρατο φανφαρονισμό και στείρα αλαζονική πολυφωνία, δεν έχουμε δει κάποια ουσιαστική αλλαγή. Καμία επιτακτική μεταρρύθμιση δεν έγινε, που να θέτει αναπτυξιακές βάσεις και να ανοίγει νέες θέσεις εργασίας.
Η κοινωνία συνεχίζει να ταλανίζεται από την παρατεταμένη λιτότητα και η αγορά συνεχίζει να διαβιώνει σε καθεστώς καχεξίας.
Από την μια οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης μεταβαίνουν στα διάφορα Eurogroup και στις συνόδους κορυφής και επιστρέφουν χαμογελαστοί γεμάτοι ελπίδες που τελικά αποδεικνύονται φρούδες, από την άλλη την επομένη αρχίζουν να ομιλούν για ρήξεις.
Και επανερχόμαστε στον κύριο Τσακαλώτο, ο οποίος επιπλέον ανάφερε: «Δημιουργούμε ασάφεια στους εταίρους μας για τις προθέσεις μας σκοπίμως γιατί πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε έτοιμοι για μια ρήξη, αλλιώς δεν διαπραγματεύεσαι». Και ερωτούμε.
Είναι σοβαρή και βαρύνουσα δήλωση αυτή; Τελικά ποια είναι η πραγματική επιδίωξη; Να δημιουργήσει η κυβέρνηση ασάφεια στους Ευρωπαίους ή να αιτιολογήσει τη δική της ασάφεια;
Εδώ αγαπητοί μου δεν παίζουμε τις κουμπάρες. Έχουμε απέναντί μας έναν πανίσχυρο και δόλιο εχθρό το μεγάλο κεφάλαιο της Ευρώπης που επιζητεί τον αφανισμό του Ελληνισμού.
Και σαφώς είμαστε υπέρ μιας ρήξης με τους δανειστές, όχι υπό τύπο αυτοκτονίας, αλλά εν παραλλήλω με μια σκληρή πολιτική οικονομικής ανάπτυξης, που η εκκίνησή της θα επιτευχθεί, μόνο με την επαναδραστηριοποίηση της πρωτογενούς μας παραγωγής. Μόνο με την αναζήτηση εξαγωγικών αγορών για τα κτηνοτροφικά και οπωροκηπευτικά μας προϊόντα, μόνο με τη συμφωνία με μεγάλο στρατηγικό επενδυτή, όσον αφορά την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, μόνο με την ενοικίαση (όχι ξεπούλημα) λιμένων, σταθμών και αερολιμένων σε ξένους επενδυτές με την προϋπόθεση οι χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας να καλυφθούν από Έλληνες. Αλλά πάνω απ όλα όχι με ελπίδες και υποσχέσεις άνευ αντικρίσματος, αλλά με την συνειδητοποίηση από τους πάντες, ακόμη και από τον τελευταίο Πολίτη, ότι πρέπει όλοι να σηκώσουμε τα μανίκια και να εργαστούμε σκληρά. Στα χωράφια, στις κτηνοτροφικές μονάδες, στα εργοστάσια, στα αλιευτικά σκάφη, στις δημόσιες υπηρεσίες, όλοι μας πρέπει να υπερβάλλουμε εαυτό και να παράγουμε, γιατί τότε και μόνο τότε θα έρθει η ευημερία.
Μόνο τότε η ρήξη θα έχει αποτέλεσμα και δεν θα μας κατακρημνίσει σε βάραθρο πολύ χειρότερο από αυτό που ήδη βρισκόμαστε.
