ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ! !

Γράφει ο Γεώργιος Δημητρακόπουλος, Φιλόλογος

Μια απλή περιήγηση στους δρόμους της Αθήνας, των υπολοίπων ελληνικών πόλεων αλλά και χωριών είναι υπεραρκετή και για τον πλέον ανυποψίαστο  προκειμένου  να εμπεδώσει τις συνέπειες της πενταετούς μνημονιακής πολιτικής. Έκρηξη του αριθμού των αστέγων, ουρές στα συσσίτια όλων των φορέων, νεόπτωχοι να ψάχνουν τους κάδους των λαϊκών αγορών, χιλιάδες κλειστών καταστημάτων και επιχειρήσεων είναι εικόνες που δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Παραταύτα, μέσω της κατά το δοκούν ερμηνείας των αριθμών, οι μνημονιακές δυνάμεις (μεταξύ των οποίων  και ο ΣΥΡΙΖΑ) επιχειρούν να μας πείσουν ότι η υπαγωγή στον μηχανισμό στήριξης ευρωζώνης-ΔΝΤ υπήρξε η σωτηρία μας. Μια προσεκτική ανάγνωση των επισήμων στοιχείων μάλλον επιρρώνει την αίσθηση καταστροφής που προκάλεσε η ασφυκτική οικονομική πολιτική των τελευταίων ετών:

Α) Το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης από 301,006 δις ευρώ το 2009,παρότι ο δανεισμός από το ΔΝΤ και την ευρωζώνη έγινε με πιο ευνοϊκά επιτόκια σε σχέση με τις αγορές, εκτοξεύτηκε στα 317,094 δις ευρώ στο τέλος του 2014.

Β) Το ΑΕΠ κατακρημνίστηκε κατά 24% την περίοδο 2010-2014,πράγμα το οποίο μόνο σε συνθήκες πολέμου έχει εκδηλωθεί διεθνώς. Πιο συγκεκριμένα, το ΑΕΠ της χώρας ανερχόταν στα 237,431 δις ευρώ το 2009 και πέρυσι συρρικνώθηκε στα 179,081 δις ευρώ, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2003.

Γ) Η ανεργία από 9,6% το 2009 αναρριχήθηκε με εφιαλτικό αντίκτυπο στο 26,5% το 2014,ενώ άγγιξε ακόμα και το 27,5% το 2013.Σε απόλυτους αριθμούς οι άνεργοι ανέρχονταν σε 604.600 τον Απρίλιο το 2010,ενώ σήμερα είναι 1.340.000 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα οποία κατά πολλούς δεν αποδίδουν την πραγματική εικόνα του φαινομένου.

Δ) Από το 2010-2014 ελήφθησαν υφεσιακά μέτρα λιτότητας  ύψους 63 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 31,8 δις ευρώ ήταν περικοπές δαπανών σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, ενώ τα 31,2 δις ευρώ ληστρικοί φόροι (εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ κλπ).

Ε) Την τετραετία 2010-2013,αφού τα στοιχεία της περσινής χρονιάς δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί από την ΕΛ.ΣΤΑΤ, τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν 48,4 δις ευρώ από το εισόδημά τους. Οι απώλειες οφείλονται κατά 10,7% στη μείωση των αποδοχών, και κατά 12,3% στη μείωση των κοινωνικών παροχών (συντάξεις, επιδόματα κλπ). Η συμπίεση των εισοδημάτων επέφερε δραστική μείωση της τελικής καταναλωτικής δαπάνης και της αποταμιευτικής βάσης. Υπό αυτές τις συνθήκες το 25% των Ελλήνων εξωθήθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Για το 2013,το 20,3% του πληθυσμού της χώρας ζούσε σε συνθήκες στέρησης, ακόμα και σε είδη διατροφής. Το ποσοστό όσων βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας έφτασε το 23,1% δηλαδή 2.529.000 ανθρώπους, το υψηλότερο μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά τον κοινωνικό αποκλεισμό, το ποσοστό φθάνει το 35,7% δηλαδή 3.904.000 ανθρώπους, δεύτερη χειρότερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την Βουλγαρία. Τέλος, η παιδική φτώχεια εκτοξεύτηκε στο 28,8% και η φτώχεια στις μονογονεϊκές οικογένειες στο 37%.

ΣΤ) Σε διαρκώς ανοδική πορεία βρίσκεται ο δείκτης των αυτοκτονιών. Η απόγνωση των ανέργων, των κατεστραμμένων επαγγελματιών τους οδηγεί στην αυτοχειρία. Καθώς οι Αρχές έπαψαν, με προφανή σκοπό, να καταγράφουν τους θανάτους από αυτοκτονία, τα τελευταία επίσημα στατιστικά διαβιβάστηκαν στη Βουλή από την ΕΛ.ΣΤΑΤ πριν δύο χρόνια. Αναφέρονταν σε  1.245 αυτοκτονίες πανελλαδικά από το 2009-2011,ωστόσο οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για τριπλάσιο αριθμό. Έλληνες και Βρετανοί ειδικοί, σε πρόσφατη ερευνά τους, ανακαλύπτουν ότι κατά τα έτη 2011-12 υπήρξε αύξηση 35% στις αυτοκτονίες σε σχέση με το 2010.

Εν μέσω μίας αριθμολάγνας εποχής, η χρήση των επισήμων στοιχείων αποτελεί την αυστηρότερη καταδίκη της πολιτικής εξαντλητικής λιτότητας και παράλληλα ένα ηχηρό ράπισμα στις τεχνοκρατικές ομάδες των δανειστών και των εγχωρίων εντολοδόχων τους. Η εθνικιστική ιδεολογία, παρότι κατεξοχήν ιδεολογία του πνεύματος, αναγνωρίζει τον σημαίνοντα ρόλο της υλικής πτυχής του βίου. Συνεπακόλουθα, ο Λαϊκός Σύνδεσμος έχει υποβάλει δέσμη συγκεκριμένων πραγματιστικών προτάσεων για την απεμπλοκή της χώρας από τον φαύλο κύκλο του τοκογλυφικού δανεισμού. Οι μονομερείς ενέργειες δεν είναι πλέον φόβητρο, αλλά κατεπείγουσα ανάγκη.