Popular Posts

Ηellenicpride - Elnews

Ενοπλες Δυναμεις - Ελλαδα - Ελληνισμος - Κυπρος - Βαλκανια - Ειδησεις - Επικαιροτητα - Αποκαλυψεις

Blogger news

Blogroll

Blogger templates

You are here: Home / , ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ !

ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ !

| No comment
 
Ίσως ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε μια τόσο πεπλανημένη λαϊκή παράδοση γύρω από μια πολιτική φυσιογνωμία, όπως αυτήν που εξακολουθεί να περιβάλλει τον θρύλο του γεννημένου στη Γερμανία, Καρλ Μαρξ, μετέπειτα συγγραφέα του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου" και πασίγνωστου "πατέρα" του Κομμουνισμού. Ακόμα και αν διαβάσουμε για τον Μαρξ σε μα τυπική, σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια θα σχηματίσουμε μια καλή εικόνα του. Χαρακτηρίστηκε με ασυνήθιστους ζωηρούς όρους όπως "ο ιδρυτής του δημοκρατικού σοσιαλισμού". Ωστόσο, υπάρχουν πρόσφατες αποδείξεις που δείχνουν ότι ο Μαρξ ενδιαφερόταν πολύ λιγότερο για τα βάσανα των απλών ανθρώπων, απ' όσο τον ενδιέφεραν τα όσα πρόσταζαν οι μυστικές εταιρείες.
  Αν και δεν είναι πολύ γνωστό, ο Μαρξ ήταν Σατανιστής. Στα φοιτητικά του χρόνια έγραψε ένα σχετικά άγνωστο δράμα με τίτλο "Oulanem". Οι σύγχρονοι κομμουνιστές και σοσιαλιστές προσπάθησαν πολύ να αποκρύψουν αυτή τη λογοτεχνική δημιουργία του νεαρού Μαρξ. Παραθέτουμε πιο κάτω μερικά αποσπάσματα:

Αν υπάρχει κάτι που καταβροχθίζει
Θα πηδήξω μέσα, έστω και αν κάνω τον κόσμο ερείπια
Τον κόσμο που απλώνεται ανάμεσα σε μένα και την άβυσσο
Θα τον συντρίψω με όλες μου τις κατάρες
Θα ρίξω τα χέρια μου γύρω από την σκληρή πραγματικότητά του
Περιλαμβανομένου και του εαυτού μου, ο κόσμος θα πεθάνει αθόρυβα
Και τότε, βυθισμένος σε απόλυτη ανυπαρξία,
Θα χαθεί, χωρίς καμιά ύπαρξη, που θα μπορούσε αληθινά να ζει


Αυτό δεν ήταν μόνο μια εικόνα του χαρακτήρα του Μαρξ. Όπως θα δούμε, είναι η αυτο-περιγραφή του νεαρού άνδρα. Ο ειδικός μελετητής του Μαρξ  Richard Wurmbrand, σχολιάζει:

"Στο Oulanem, ο Μαρξ...καταδικάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το Oulanem είναι ίσως το μοναδικό δράμα στον κόσμο όπου όλοι οι χαρακτήρες γνωρίζουν την διαφθορά τους και καμαρώνουν για αυτή και την γιορτάζουν με καταδίκη. Στο δράμα αυτό δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο...Εδώ όλοι είναι υπηρέτες του σκότους, όλοι αποκαλύπτουν στοιχεία Μεφιστοφελή. όλοι είναι Σατανικοί και διεφθαρμένοι."

  Ο Μαρξ δεν είχε άσχημο οικογενειακό περιβάλλον. Γεννήθηκε το 1818, από σχετικά πλούσιους γονείς. Ο πατέρας του ήταν ένας Εβραίος δικηγόρος, απόγονος μιας οικογένειας ραββίνων. Όμως ο Μαρξ ήταν πάντα μπλεγμένος, έπινε και ξόδευε λεφτά. Τελικά μπήκε στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και κατάφερε να σπουδάσει φιλοσοφία.

  Αρκετά παράξενο είναι το γεγονός ότι ο Μαρξ πολύ νωρίς δήλωσε ότι είναι Χριστιανός. Στην πραγματικότητα, στο πρώτο γνωστό γραπτό του έργο έγραψε:

"Μέσω της αγάπης του Χριστού στρέφουμε συγχρόνως τις καρδιές μας προς τους αδελφούς μας, που είναι ενδόμυχα δεμένοι μαζί μας και για τους οποίους Αυτός θυσίασε τον Εαυτό του. Η ένωση με τον Χριστό θα μπορούσε να μας δώσει μια εσωτερική ανύψωση, αντοχή στον πόνο, εμπιστοσύνη και μια καρδιά επιδεκτική στην ανθρώπινη αγάπη, σε κάθε τι ευγενικό και μεγάλο, όχι για χάρη της φιλοδοξίας και της δόξας, αλλά μόνο για χάρη του Χριστού"


  Σε μια μελέτη με τίτλο "Σκέψεις ενός Νέου Ανθρώπου για την Επιλογή της Καριέρας του" είπε:



"Η θρησκεία η ίδια μας διδάσκει ότι, το Ιδανικό γαι το οποίο όλοι μοχθούν, θυσίασε τον Εαυτό του για την ανθρωπότητα. Ποιός θα τολμούσε να αμφισβητήσει τέτοιους ισχυρισμούς; Αν επιλέξουμε τη θέση απ' όπου θα μπορούσαμε να επιτύχουμε το καλύτερο για Αυτόν, τότε δεν θα λυγίζαμε ποτέ από το φορτίο, γιατί μόνο οι θυσίες γίνονται για το καλό του συνόλου."


  Πώς παραστράτησε ένα τέτοιο παιδί; Κάτι συνέβηκε στον νεαρό Μαρξ όταν ήταν στις τελευταίες τάξεις του σχολείου και παθιάστηκε κατά της θρησκείας. Ο Μαρξ γνωρίστηκε με ένα μυστήριο τύπο που ονομαζόταν Moses Hess, τον οποίο ο Μαρξ αποκάλεσε αργότερα "Κομμουνιστή Ραββίνο". Ο Hess, μύησε τον Μαρξ σε προχωρημένο στάδιο του Σατανισμού. Ξαφνικά ο Μαρξ άρχισε να χρησιμοποιεί το ρήμα "καταστρέφω" τόσο συχνά ώστε οι φίλοι του, που ήταν πολύ λίγοι, του έδωσαν το παρατσούκλι, ο "καταστρέφω".
  Σε μια ηλικία που οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι είναι γεμάτοι με ενθουσιασμό γαι τη ζωή, ο Μαρξ περιέγραφε μαύρες εικόνες στο ποίημα του "Ικεσία ενός Απεγνωσμένου":

Λοιπόν, ένας Θεός μου τ'άρπαξε όλα
Με τη κατάρα και τη καταστροφή της μοίρας
Όλοι οι κόσμοι του ανακλήθηκαν
Τίποτα, παρά μόνο εκδίκηση μου απομένει

  Σε άλλο ποίημα του, πρόθυμα προβάλλει το Μασονικό δόγμα που λέει  ότι ο άνθρωπος γίνεται Θεός:

Τότε θα μπορώ να προχωρώ θριαμβευτικά
Σαν ένας Θεός, μέσα από τα ερείπια του βασιλείου του
Κάθε μου λέξη είναι φωτιά και δράση
Η σκέψη μου είναι ίση με του Δημιουργού

  Ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί ο Μαρξ στράφηκε εναντίον του Χριστιανισμού, όμως εκείνο που είναι ολοφάνερο είναι ότι μυήθηκε σε Σατανιστικά απόκρυφα. Σ' ένα του ποίημα με τίτλο "Ο Παίχτης". έγραψε:

Οι καταχθόνιοι ατμοί αναδύθηκαν και γέμισαν τον νου
Μέχρι να παραφρονήσω η καρδιά μου αλλάζει ολοσχερώς
Βλέπεις το σπαθί;
Του πρίγκηπα του σκότους
Δώσε μου το
Ήρθε για μένα η ώρα και δείχνει τα σημάδια
Ακόμα πιο άφοβα θα χορέψω το χορό του θανάτου


  Σύμφωνα με τον Wurmbrand, η σπουδαιότητα του σπαθιού που αναφέρεται, βρίσκεται στο γεγονός ότι χρησιμοποιείται στην τελετή μύησης του Σατανικού αποκρυφισμού. Όλα αυτά έγιναν προτού ο Μαρξ γίνει 19 χρονών. Σε μια επιστολή με ημερομηνία 10 Νοεμβρίου 1837, έγραψε το παρακάτω απόκρυφο κομμάτι στον πατέρα του, που πιθανόν σχετίζεται με την αποσκίρτηση του από τον Χριστιανισμό: "Η αυλαία έπεσε. Τα Άγια των Αγίων σχίστηκαν στα δυο και τώρα πρέπει να εγκαθιδρυθούν νέοι Θεοί". Ο πατέρας του Μαρξ, ρώτησε στοργικά τον γιο του στις 2 Μαρτίου 1837:


Η πρόοδος σου, η ελπίδα να δω το όνομα σου κάποτε φημισμένο και εσένα άξια ύπαρξη, δεν είναι οι μοναδικές επιθυμίες της καρδιάς μου. Αυτά είναι ψευδαισθήσεις, που είχα για πολύ καιρό, όμως σε βεβαιώνω ότι η εκπλήρωση τους, δεν θα με έκανε ευτυχισμένο. μόνο αν η καρδιά σου παραμείνει αγνή και κτυπά ανθρώπινα και αν κανένας δαίμονας, δεν μπορεί να εξαγοράσει την καρδιά σου και τα καλύτερα της αισθήματα, μόνο τότε θα είμαι ευτυχισμένος.


  Γιατί ανησύχησε τόσο πολύ ο πατέρας του για την πνευματική ευτυχία του γιού του; Παραθέτουμε πιο κάτω μερικούς στίχους από τα ποιήματα που ο Μαρξ χάρισε στον πατέρα του με την ευκαιρία των 55ων γενεθλίων του:



Επειδή ανακάλυψα τα υψηλότερα
Και επειδή βρήκα τα βαθύτερα μες στον διαλογισμό
Είμαι μεγάλος σαν Θεός
Ντύνομαι με το σκοτάδι όπως Αυτόν




  Είναι ολοφάνερον ότι ο Μαρξ προχώρησε πολύ πιο πέρα τα αβλαβή Εωσφορικά στάδια μύησης και δέχτηκε τη φιλοσοφία του ολοκληρωτικού Σατανισμού. Όμως ο Μαρξ δεν ήταν μόνος του. Ο στενός φίλος του Bruno Bauer. έγραψε το 1840 σε ένα βιβλίο με τίτλο "Ιστορική Κριτική των Συνοπτικών Ευαγγελίων" ότι η Αγία Γραφή ήταν μια πλαστογραφία, ο Ιησούς δεν υπήρξε ποτέ και κατά συνέπεια ο Χριστιανισμός ήταν απάτη.

  Αμέσως μετά ο Μαρξ και ο Bauer προσπάθησαν να εξασφαλίσουν αναγκαία οικονομική υποστήριξη για να εκδώσουν μια εφημερίδα με τίτλο "Η εφημερίδα του Αθεϊσμού". Δεν βρήκαν όμως χορηγό και έτσι δεν εκδόθηκε η εφημερίδα τους.

  Το 1841 ο Μαρξ απόκτησε το δοκτοράτο του στην φιλοσοφία. Προσπάθησε να αποκτήσει θέση καθηγητού αλλά απορρίφθηκε λόγω των επαναστατικών δραστηριοτήτων, που είχε ως φοιτητής. Στράφηκε στη δημοσιογραφία ίδρυσε και εξέδωσε διάφορες επαναστατικές εφημερίδες και πήγαινε καλά μέχρι που μια εφημερίδα έκλεισε από την Πρωσσική κυβέρνηση.

  Το 1843 παντρεύτηκε και πήγε στο Παρίσι για να μελετήσει τον Γαλλικό Κομμουνισμό. Εκεί συνάντησε τον Φρέντριχ Ένγκελς, ένα νεαρό Γερμανό ριζοσπάστη που ήταν πλούσιος γιος ενός βιομηχάνου ενδυμάτων. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι δυο πλούσιοι νεαροί έγραψαν το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο".

  Ο Ένγκελς ήταν και αυτός πολιτικό προϊόν του "Κομμουνιστή Ραββίνου", Moses Hess. Ο Hess, έγραψε μετά τη γνωριμία του με τον Ένγκελς: "Με αποχωρίστηκε σαν ένας Κομμουνιστής γεμάτος ζήλο. Έτσι είναι που δημιουργώ καταστροφές".

  Ο Μαρξ και ο Ένγκελς, ήλπιζαν να μεταμορφώσουν την Ευρώπη σε φλεγόμενη επανάσταση, από την οποία δεν θα αναδεικνύοντο αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις του λαού, από τον λαό και για τον λαό αλλά μια δικτατορία από Σατανιστές. Οι ανταγωνιστές του Μαρξ και του Ένγκελς, γνώριζαν τον σκοπό τους και το δήλωναν κατά την διάρκεια των αγώνων που έκαναν για την κατάκτηση της εξουσίας.

  Ο σοσιαλιστής Guillaume, Γραμματεύς της Πρώτης Διεθνούς, περιέγραψε τον Ένγκελς σαν ένα πλούσιο βιομήχανο, που ήταν συνηθισμένος να θεωρεί τους εργάτες σαν "τροφή για άλογα" και τον Μαρξ σαν κάποιο που ποτέ δεν ερχόταν σε επαφή με τις τάξεις των εργαζομένων. Για τον Guillaume και οι δυο απλώς χρησιμοποίησαν τα λεφτά τους, σαν υλικό γαι την οικοδόμηση της επαναστατικής μηχανής τους. "Δεν αισθάνονταν τίποτα περισσότερο για τους εργάτες, απ' ό,τι ο σιδεράς, για το μέταλλο που συγκολλά δίνοντάς του σχήμα".

  Ο Wurmbrand έγραψε για τα κίνητρα του Μαρξ: "Δεν είχε το όραμα να υπηρετήσει την ανθρωπότητα, το προλεταριάτο ή το σοσιαλισμό. Απλώς επιθυμούσε να μετατρέψει τον κόσμο σε ερείπια και να κτίσει για τον εαυτό του ένα θρόνο που θα είχε για αμυντικό τείχος τον ανθρώπινο φόβο".

  Ο Wurmbrand ισχυρίζεται ότι ο Μαρξ ήταν Σατανιστής προτού γίνει Κομμουνιστής. Με άλλα λόγια ο Κομμουνισμός που αργότερα πίστεψε, ήταν απλώς ο καλύτερος τρόπος να εξαπατήσει τον υπόλοιπο πληθυσμό για να εγκαταλείψει την εκκλησία και να ακολουθήσει την πορεία που σχεδιάστηκε από τον Weishaupt ( Γερμανός καθηγητής του δικαίου, ιδρυτής των Ιλλουμινάτι το 1776 στη Βαυαρία)  εξήντα χρόνια πριν.

  Η πολιτική φιλοσοφία του Μαρξ, έχει τόσα πολλά κενά που δεν επιδέχεται λεπτομερή έρευνα. Για παράδειγμα η θεμελιώδης κομμουνιστική θεωρία του Μαρξ, λέει ότι η κοινωνία βρίσκεται σε μια αναπόφευκτη διαδικασία εξέλιξης από τον Καπιταλισμό στο Σοσιαλισμό, μετέπειτα στο Κομμουνισμό. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς είπαν για τον Καπιταλισμό, στο "Κομμουνιστικό Μανιφέστο": "Η πτώση του καπιταλισμού και η νίκη του προλεταριάτου είναι και τα δυο εξίσου αναπόφευκτα". Αφού είναι έτσι, γιατί θεωρούσε απαραίτητη τη βία; Σύμφωνα με τον Μαρξ, "Δεν υπάρχει παρά ένας μονάχα τρόπος για την απλούστευση, συντόμευση, συμπύκνωση της αγωνίας του θανάτου της παλιάς κοινωνίας καθώς και του κόπου για τη γέννηση του νέου κόσμου, ο Επαναστατικός Τρόμος".

  Είναι αδύνατο να του δωθεί οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός παρά μόνο το κακόβουλος και εγωϊστής. Ο Μαρξ δεν ήταν ο Μεσσίας της κοινωνικής ισότητας όπως προσποιούταν, αλλά ήταν απλώς ένας επαναστάτης. Ωστόσο, τι είναι τελικά η κοινωνική ισότητα; Μπορεί οποιοδήποτε σύστημα διακυβέρνησης να κάνει τους ανθρώπους οικονομικά ίσους, χωρίς να καταστρέψει τις κινητήριες δυνάμεις του πολιτισμού; Η απάντηση είναι ότι ο Κομμουνισμός δεν βελτιώνει τον πολιτισμό αλλά τον ισοπεδώνει.

  Ο Wurmbrand απέδειξε πως η Σατανική επιρροή του Μαρξ έμελλε να είναι το βασικό στοιχείο του Σοβιετικού Κομμουνισμού:

"Τελικά ο Μαρξ αρνήθηκε να παραδεχτεί την ύπαρξη του Δημιουργού...Αφού δεν υπάρχει κανείς παραδεκτός Θεός, δεν υπάρχει κανείς να μας δώσει προσταγές ή κάποιος στον οποίο θα λογοδοτούμε. Ο Μαρξ επικύρωσε την άποψη αυτή λέγοντας ότι "Οι κομμουνιστές δεν κήρυτταν καθόλου ηθικά νοήματα". Όταν οι Σοβιετικοί υιοθέτησαν το σύνθημα, "Ας διώξουμε τον καπιταλισμό από τη γη και το Θεό από τα ουράνια", απλώς εκπλήρωναν τα κληροδοτήματα του Μαρξ".

  Σύμφωνα με τον W. Cleon Skousen, οι Μαρξιστές είχαν την δική τους εκδοχή για τις δέκα εντολές:

"Πίστευαν ότι η εντολή "Τίμα τον Πατέρα και την Μητέρα σου" φτιάχτηκε από τους Εβραίους για να τονίσουν στα παιδιά τους το γεγονός ότι ήταν ιδιοκτησία των γονιών τους. Η εντολή "Ου φονεύσεις" αποδίδεται στην πεποίθηση της κυρίαρχης τάξης ότι τα σώματά τους, τους ανήκαν κι έτσι έπρεπε να τα προστατεύουν μαζί με τις άλλες ιδιοκτησίες τους . Η εντολή "Ου μοιχεύσεις και "Μην επιθυμήσεις τη γυναίκα του γείτονά σου" λέγεται ότι έγιναν για να ενισχύσουν την ιδέα  ότι ο σύζυγος ήταν ο κύριος του σπιτιού και η σύζυγος ήταν προσωπική του ιδιοκτησία.


  Όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα της γυνάικας θα τρόμαζαν αν ήξεραν τις Μαρξιστικές διδασκαλίες. Σύμφωνα με τον Skousen μερικοί υποστήριζαν απόλυτη "ακολασία και εναλλαγή" αντί του γάμου και της οικογένειας. Ένα παράδειγμα φαίνεται σε ένα Σοβιετικό θέσπισμα του 1919:


Ξεκινώντας από την 1η Μαρτίου του 1919, το δικαίωμα κατοχής γυναίκας ηλικίας 17 έως 32 ετών εξαλείφθηκε...Οι γυναίκες δεν μπορούν να θεωρούνται προσωπική ιδιοκτησία και όλες οι γυναίκες γίνονται ιδιοκτησία του κράτους...Όποιος άνδρας επιθυμεί να κάνει χρήση μιας κρατικοποιημένης γυναίκας πρέπει  να έχει έγγραφο από Διοικητικό Συμβούλιο, μιας επαγγελματικής ένωσης ή ενός σοβιέτ, που να πιστοποιεί ότι ανήκει στην εργατική τάξη.

  Συνεχίζει αναφέροντας ότι στις έγγυες γυναίκες θα δίνεται άδεια από την δουλειά τους, τέσσερις μήνες πριν και τρεις μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού τους, αλλά ένα μήνα μετά τη γέννησή του "το παιδί θα μπαίνει σε ίδρυμα όπου θα ανέθεταν τη φροντίδα και την εκπαίδευσή του". Στη συνέχεια γράφει για το βιασμό:

Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο σαν τον βιασμό της γυναίκας από τον άνδρα, αυτός που λέει ότι η βία είναι λάθος, απαρνιέται την Οκτωμβριανή Επανάσταση.


  Φυσικά ο Μαρξ δεν ήταν ο μοναδικός Σατανιστής της εποχής του που πρέσβευε τον κομμουνισμό για πολιτικό κέρδος. Στην πραγματικότητα, πολλοί φίλοι του είχαν τις ίδιες απόψεις. Ο Μικαέλ Μπακούνιν, ο Ρώσος αναρχικός, παραδέχτηκε την άμεση σχέση ανάμεσα στις Σοσιαλιστικές επαναστάσεις και τον Σατανισμό:


"Ο Διάβολος είναι η επανάσταση εναντίον της θείας εξουσίας, όπου βλέπουμε το γόνιμο σπέρμα όλων των ανθρωπίνων χειραφετήσεων, την επανάσταση. Ο Σατανάς είναι ο αιώνιος στοχαστής, ο πρώτος απελευθερωμένος διανοούμενος και απελευθερωτής των λέξεων. Κάνει τον άνθρωπο να ντρέπεται για την αμάθεια και την υπακοή του, τον χειραφετεί, τον σημαδεύει με τη σφραγίδα της Ελευθερίας και του ανθρωπίνου γένους, ενθαρρύνοντάς τον να απειθήσει και να φάει από τον καρπό της γνώσης".


  Ο Μπακούνιν που ήταν επίσης ένας Ρώσος ευγενής, συνεχίζει εξηγώντας ότι ο αληθινός στόχος των επαναστάσεων δεν είναι η απελευθέρωση του φτωχού από την εκμετάλλευση, αλλά να "ξυπνήσουν τον Διάβολο στους ανθρώπους και να προκαλέσουν τα βασικότερα πάθη. Η αποστολή μας είναι να καταστρέψουμε και όχι να καλυτερεύουμε".



  Ένας άλλος φίλος του Μαρξ, ήταν ο Γάλλος σοσιαλιστής Πιέρρ Τζόζεφ Προυντόν. Ακολουθώντας τη Μασονική φιλοσοφία του Λορντ Μπεϊκον, ο Προυντόν δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο: "Τι είναι ιδιοκτησία;" το 1840, όπου έγραψε ότι η "η ιδιοκτησία είναι κλοπή". Όμως ο Μπακούνιν κοίταξε τα βαθύτερα κίνητρα του κοινού τους φίλου και είπε ότι "λάτρευε τον Σατανά".

  Σε ένα άλλο βιβλίο του, με τίτλο "Φιλοσοφία της Δυστυχίας", ο Προυντόν ακολουθεί και πάλι τη Μασονική γραμμή. Έγραψε για τον Θεό: "Φτάνουμε στη γνώση άσχετα από αυτόν". Την ίδια στιγμή, ο Προυντόν δίνει ένα εξαιρετικό παράδειγμα της πορείας που ακολούθησε η Γαλλική Μασονία κατά την μετα-επαναστατική περίοδο:

"Έλα Σατανά, δυσφημισμένε από τους μικρούς και τους βασιλείς. Ο Θεός είναι μωρεία και ανανδρία, ο Θεός είναι υποκρισία και ψεύδος, ο Θεός είναι τυραννία και ιδιοκτησία, ο Θεός είναι το κακό! Όπου η ανθρωπότητα υποκλίνεται μπροστά σε ένα βωμό, το ανθρώπινο γένος οι σκλάβοι των βασιλιάδων και των ιερέων καταδικάζονται...Ορκίζομαι, Θεέ, απλώνοντας τα χέρια προς τον ουρανό, ότι δεν είσαι τίποτα περισσότερο από τον δήμιο της λογικής μου, του σκήπτρου της συνείδησής μου...ο Θεός είναι ουσιαστικά αντι-εκπολιτιστής, αντι-φιλελεύθερος, αντι-ανθρωπιστής".


  Αν και ο Μαρξ κέρδισε παγκόσμια αποδοχή, το τίμημα ήταν ακριβό. Υπέφερε από συχνές ασθένειες και ακόμα όταν ήταν οργανικά υγιής, πέρναγε μακρές περιόδους κατάθλιψης που όπως ισχυριζόταν, τον εμπόδιζε από την εργασία του. Έπινε πολύ και έμαθε στα παιδιά του να κάνουν το ίδιο. Σε μια επιστολή του στον Ένγκελς, τον ικέτευε για περισσότερα χρήματα. Έγραψε: "Τα παιδιά φαίνεται ότι κληρονόμησαν την επιθυμία για το ποτό από τον πατέρα τους".


  Η κόρη του Μαρξ, Λάουρα και ο σύζυγος της, ο σοσιαλιστής Lafargue, αυτοκτόνησαν μαζί. Η αγαπημένη του κόρη Ελεονόρα, παντρεύτηκε τον Σατανιστή Edward Eveling, που έκανε διαλέξεις για θέματα όπως "Η Προστυχιά του Θεού". Και αυτοί συμφώνησαν επίσης και έκαναν απόπειρα αυτοκτονίας. Αυτή πέθανε, αυτός έκανε πίσω την τελευταία στιγμή.

  Αρκετά χρόνια αργότερα, οι απολογητές του Μαρξ, προσπάθησαν να κρύψουν πολλές από τις προστυχότερες λεπτομέρειες της ζωής του και να τις αντικαταστήσουν με φανταστικές ιστορίες. Ένα παράδειγμα, είναι τα φανταστικά σχόλια που έκανε ο πρώτος σοσιαλιστής Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Ράμσεϋ Μακντόναλντ. Οι Αγγλικές μεταφράσεις της αλληλογραφίας του Μαρξ, καθαρίστηκαν προσεκτικά από τα δυσάρεστα αποσπάσματα που θα έφερναν σε δύσκολη θέση την Σοσιαλιστικοκομμουνιστική ημερήσια διάταξη, γιατί η αλήθεια θα μπορούσε...δύσκολα να συμφωνήσει με τον Ράμσεϋ Μακντόναλντ, που περιέγραφε τον Μαρξ σαν τον "ευγενέστερο των ανθρώπων" και "τον τρυφερό άνδρα που ποτέ δεν έβλεπε στο δρόμο ένα φτωχό παιδάκι, χωρίς να το χαϊδέψει στο κεφάλι και να νοιαστεί γαι τις ανάγκες του". Πουθενά δεν βρίσκουμε καμιά αναφορά για τέτοιου είδους περιστατικό.



  Η προσπάθεια να απαλλαγεί ο Μαρξ από τα ελαττώματα του χαρακτήρα του, ήταν τεράστια αλλά τελικά δεν πέτυχε. Ακόμα και ο Λένιν υπαινίχθηκε μια σκοτεινή ιστορία που ποτέ δεν λέχθηκε, σχετικά με τον Μαρξ. "Μετά από μισό αιώνα, κανένας από τους Μαρξιστές δεν κατανόησε τον Μαρξ".

  Τι είπε ο Λένιν για τον Μαρξ; Υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από κείμενα του Μαρξ και του Ένγκελς που δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, τουλάχιστον στη Δύση. Γιατί όχι; Επειδή αποδεικνύουν ότι ο Μαρξ ήταν Σατανιστής. Στο βιβλίο του ο Αλμπέρτ Καμύ (Γάλλος συγγραφέας που κέρδισε το 1957 το Νόμπελ λογοτεχνίας) με τίτλο "Επαναστατημένος Άνθρωπος", υποστήριξε ότι τριάντα τόμοι του Μαρξ και του Ένγκελς δεν εκδόθηκαν ποτέ και εξέφρασε την άποψη ότι αν δημοσιεύονταν, τότε ένας διαφορετικός Μαρξ θα προβαλλόταν στα μάτια του κόσμου.

  Ένας σύγχρονος Σοβιετικός ιστορικός προχωρεί ακόμα παραπέρα. Ο καθηγητής M. Mtchedlov αντιπρόεδρος του Μαρξιστικού Ινστιτούτου της Μόσχας, έγραψε σε μια επιστολή του προς τον Wurmbrand ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν 100 τόμοι με το έργο του Μαρξ στη συλλογή του ινστιτούτου του και μόνο δεκατρείς επανεκδόθηκαν για το κοινό. Συνεχίζοντας, αναφέρει ότι θεωρεί ανεπαρκή την εξήγηση που δόθηκε σχετικά με την αιτία της μη έκδοσης και των υπολοίπων έργων, που αποδόθηκε στις τεράστιες καταστροφές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

                         Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ROTHSCHILD

  Στο βιβλίο του Μαρξ "Κεφάλαιο" στο οποίο κατήγγειλε τα θεμέλια του καπιταλισμού, δεν αναφέρεται καθόλου στους πρωτοπόρους ηγέτες της εποχής του, τους Rothschild.

  Σύμφωνα με την Nester Webster, η παράλειψη αυτή εκπλήσσει, γιατί η εποχή από το 1820 και μετέπειτα ήταν γνωστή σαν, "η εποχή των Rothschild".

  Αυτό ίσως οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι πολλά από τα πλούτη της Γαλλίας καταστράφηκαν μερικά χρόνια πριν, στη Γαλλική Επανάσταση, κάτω από την υποκίνηση των Γερμανών Ιλλουμινάτι. Η αλήθεια όμως είναι ότι, στα μέσα του 1800, όταν ο Μαρξ και ο Ένγκελς έγραψαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, η κοινή γνώμη που επικρατούσε στην Ευρώπη ήταν ότι "Υπάρχει μόνο μια δύναμη στην Ευρώπη και αυτή είναι ο Rothschild". Ωστόσο, το γεγονός ότι οι Rothschild δεν αναφέρθηκαν καθόλου, δεν είναι τυχαίο, καλλιεργήθηκε πολύ προσεκτικά. Αν και έλεγχαν όπως ελέγχουν και σήμερα, πολλούς βιομηχανικούς, εμπορικούς, μεταλλευτικούς και τουριστικούς οργανισμούς και εταιρείες, κανένας δεν φέρει το όνομα Rothschild.

Στις αρχές του 1900 τα πλούτη του φανερού πια οίκου των Rothschild, ήταν τόσα πολλά ώστε υπολογίστηκε ότι έλεγχαν το 50% του παγκόσμιου πλούτου.

 Η ιστορικός Webster, αναρωτήθηκε για την ουσία της παράλειψης του Μαρξ όσον αφορά τους Rothschild:

"Τώρα, πόσο είναι κατανοητό το γεγονός ότι ένας άνδρας που κατήγγειλε τον καπιταλισμό απέφυγε να αναφερθεί στους κυριότερους πρωταιτίους του;...Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την απίστευτη αυτή παράλειψη; Μόνο, αναγνωρίζοντας ότι ο Μαρξ δεν ήταν ειλικρινής όταν αποκήρυσσε το Καπιταλιστικό Σύστημα και ότι είχε άλλους σκοπούς στο μυαλό του".


  Η απάντηση είναι ότι ο Κομμουνισμός ήταν ένα παράγωγο των μυστικών εταιρειών και ο Μαρξ ήταν, ένας απλός ηγέτης που εκτελούσε τις εντολές τους. Και αυτό, γιατί πουθενά δεν παρουσιάστηκαν καλύτερα, απ' ότι στη δουλειά του Μαρξ, με τη Διεθνή Ένωση των Εργατών, τη Διεθνή.


                                                              Η ΔΙΕΘΝΗΣ


  Η Διεθνής Ένωση Εργατών ή Πρώτη Διεθνής, δημιουργήθηκε σε μια συνάντηση στις 28 Σεπτπεμβρίου του 1864 στην Αίθουσα του Αγ. Μαρτίνου στο Λονδίνο. Αν και το όνομα "Διεθνής" κάνει την ομάδα να φαίνεται μια διεθνής ένωση εργαζομένων, στην πραγματικότητα ήταν ένα Μασονικό μίγμα από εκλεκτούς Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, Αθεϊστές και Σατανιστές, σχεδόν όλοι έτοιμοι να φιλοσοφήσουν για τη τάξη των εργαζομένων αλλά λίγοι από αυτούς είχαν οποιαδήποτε πρακτική εμπειρία. Η ομάδα αυτή φυσικά, ήταν μια ομάδα με την οποία ο Μαρξ και ο Ένγκελς μπορούσαν να εναρμονιστούν απόλυτα.


  Ο Μαρξ αγκάλιασε τη Διεθνή με πατρική προστασία. Ωστόσο, βρέθηκε προ εκπλήξεως. Ήταν εκεί, που ανακάλυψε ότι η θέση του, ήταν στα πίσω καθίσματα και ότι ισχυρότερες δυνάμεις καθοδηγούσαν τον Κομμουνισμό. Ο Μαρξ παραπονέθηκε γι' αυτό στον Ένγκελς και σε μια επιστολή του έγραψε: "Ήμουν παρών, μόνο σαν άφωνος ακροατής στο παρασκήνιο".

  Ο Μαρξ τοποθετήθηκε σε μια υποεπιτροπή για τη διαμόρφωση της νομοθεσίας για τη Διεθνή, μαζί με διάφορους Μασόνους, ανάμεσα στους οποίους ο προσωπικός γραμματέας του Ιταλού Ιλλουμινάτι Giuseppe Mazzini, ένας άνδρας με το όνομα Wolff. Στην πρώτη συνάντηση της επιτροπής, ο Wolff πρότεινε να χρησιμοποιηθεί η ίδια νομοθεσία, της ένωσης εργαζομένων του Mazzini και μετά από αρκετή συζήτηση έγινε αποδεκτή η πρότασή του. Ο James Guillaume, ένας Ελβετός, μέλος της Διεθνούς και κυριότερος χρονογράφος της, γράφει:

"Δεν είναι αλήθεια ότι η Διεθνής ήταν δημιουργία του Μαρξ. Έμεινε εντελώς έξω από το προπαρασκευαστικό έργο που έγινε από το 1862-1864. Σαν τον κούκο, ήρθε και άφησε το αυγό του σε μια φωλιά που δεν ήταν δική του".


  Πραγματικά, η Διεθνής δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι διαφορετικό από μια μεταμφίεση της "Πεφωτισμένης Μασονίας". Ο Γάλλος ιστορικός E.E.Fribourg έγραψε το 1871: "Η Διεθνής έβρισκε παντού υποστήριξη από τη Μασονία". Παρά τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε η Διεθνής , οι ηγέτες των Ευρωπαϊκών μυστικών εταιρειών διείσδυσαν σε αυτήν και απορροφήθηκε σύντομα από τους υπάρχοντες μυστικούς οργανισμούς. Σύμφωνα με τη Webster, η Διεθνής δεν έγινε τίποτα άλλο από "το εξωτερικό κέλυφος που κάλυπτε ένα δίκτυο συνωμοτών".


  Η Webster είπε ότι η Διεθνής "εμποτίστηκε με το πνεύμα του Ιλλουμινισμού". Πραγματικά οποιαδήποτε πρόταση που ήταν κάπως μετριοπαθής, απορριπτόταν αμέσως. Ο Γκαριμπάλντι, ο στρατηγός που "ελευθέρωσε" την Ιταλία από τη μοναρχία, εκνευρίστηκε όταν η πρότασή του, να αποδεχθεί η συνέλευση τη θέση ότι "θα υιοθετείτο από το Συμβούλιο, η πίστη στο Θεό", δεν βρήκε ανταπόκριση. Ο Γκαριμπάλντι αμήχανος, εξήγησε ότι λέγοντας στην πρότασή του τη λέξη Θεός, εννοούσε τη θρησκεία του Λόγου-Λογικής, όπως ακριβώς χρησιμοποιήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση.

  Η Διεθνής δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια συνάθροιση των μυστικών εταιρειών της Ευρώπης. κάτω από το μανδύα της εργατικής συνέλευσης, ενός διεθνούς γραφείου καθοδήγησης της εργατικής τάξης για την προάσπιση των συμφερόντων της.

  Η φιλοσοφία που απορρέει από τη Διεθνή, ήταν μια εντελώς νέα δικαίωση του κακού. Έγινε τώρα δημόσια αποδεκτό, ότι κάτι το οποίο είναι έστω και ανήθικο σαν μέσο αγώνα, μπορεί να είναι δικαιολογημένο, αν γίνεται στο όνομα της απελευθέρωσης των εργαζομένων. Όλα τα μέσα είναι αποδεκτά, ηθικά ή ανήθικα, αρκεί να είναι αποτελεσματικά. "Ο νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη" ήταν το επικρατέστερο σύνθημα. Ο Cleon Skousen παρατήρησε:"Ο Μαρξιστής έπεισε τον εαυτό του, ότι καμιά ενέργεια που έχει σαν σκοπό την προστασία των εργαζομένων, δεν μπορεί να έχει σχέση με το κακό".


  Μέσα στη Διεθνή υπήρξαν πολλές διαφωνίες. Ο Μαρξ υποστήριξε ότι όλη η δύναμη πρέπει να παραμείνει στο κράτος, ενώ οι ανταγωνιστές του όπως ο Ρώσος Μικαέλ Μπακούνιν, υποστήριξε ότι έπρεπε να υπήρχε μια μόνιμη αναρχία και είπε ότι ο στόχος του ήταν η "συντριβή των νόμων και της τάξης και η απελευθέρωση των κακών παθών".


  Αν και οι μέθοδοι ήταν υποθετικά διαφορετικές, η πηγή των ιδεών τους ήταν η ίδια. Η ιστορικός Nesta Webster, υποστήριξε ότι ο Μπακούνιν ήταν ένθερμος υποστηρικτής του δόγματος του Ιλλουμινισμού και "οπαδός του Weishaupt".

  Ωστόσο, ο Μαρξ τελικά έγινε ριζοσπάστης εξ' αιτίας του Ιταλού αρχηγού των Ιλλουμινάτι. Ο Mazzini, ήταν ένας από τους λίγους που διατήρησαν τη φιλία τους με τον Μαρξ σε όλη τους τη ζωή. Ο Mazzini, ένας δολοφόνος, για το δικό του δίκαιο, είπε ότι ο Μαρξ είχε ένα καταστροφικό πνεύμα. "Η καρδιά του κτυπά με μίσος παρά με αγάπη, για τον συνάνθρωπό του".

  Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της ζωής του ο Μαρξ επιχείρησε να μάθει τη Ρωσική γλώσσα. Πέθανε στις 14 Μαρτίου 1883 στο Λονδίνο και τάφηκε στο κοιμητήριο Χαϊγκέϊτ.

Φωτεινός Πρόδρομος
ELNEWS - HELLENIC PRIDE

Βιβλιογραφία
- Dillon, Grand Orient Freemasonary Unmasked
- Wurmbrand, Marx and Satan
-Webster, World Revolution
- W. Cleon Skousen, The Naked Communist (Salt Lake City, Ensing Pub Co, 1958)
- Pierre Joseph Proudhon, Philosophie de la Misere (The Philosophy of Misery), (Paris: Union      Generale d' Editions, 1964)
- Griffin, Descent Into Slavery, secondary reference from Frederic Morton, The Rothcchilds (New York:Fawcett Crest, 1961)
- William T. Still, New World Order: The Ancient Plan of Secret Societies